Net boven het maaiveld

Op pagina’s van natuurfotografen zie ik regelmatig beeldige foto’s van een ree net boven een bloemenveld uitstekend. Dat ging ik ook proberen en het viel niet mee!Ten eerste waren de bloemen veel te hoog, er waren te veel wandelaars en fietsers waardoor de reetjes wegrenden. Maar de aanhouder wint, uiteindelijk na een hele tijd geduldig wachten toch wel een foto naar re(e)delijke tevredenheid kunnen maken, en een fijne avond in de natuur rijker!

Dwalen door de duinen

De eerste klus voor en- als local nature guide was wel een heel leuke. Met de natuurliefhebbende familie van ‘de organisatie’ gingen we een aantal uren dwalen door het mooie duingebied bij Vogelenzang. Dwalen is een plezierige bezigheid waarbij je eigenlijk elke keer weer verrast wordt omdat je jezelf geen vastgesteld doel oplegt. Alles wat je tegenkomt is dus een kadootje. Kleine duinparlemoervlinders waarvoor de deelnemers door de knieen gingen,  gracieuze keizersmantels die zweven over het jacobskruiskruid, kittige Icarusblauwtjes, de zandhagedissen bleven gewoon rustig liggen zodat we ze goed konden bekijken. De herten bleven rustig liggen sudderen of huppelden met jong naar een plaats waar ze ons goed konden volgen.  En de snoek trok zich al helemaal niets van ons aan!

( vanaf 29 juli in de lucht www.localnatureguide.nl )

( Foto Erik van Bemmel)
2

Vlinders en bloemen

De fleurigheid van de vlinders en bloemen doen iedereen goed. Het blije gefladder waarbij de vlinder een bloem naar keuze aantikt en soms even gaat zitten voor een lekkere maaltijd moet wel een glimlach op je gezicht toveren.
De maand juni was een prachtige maand waarin ik volop heb kunnen genieten van de zon en dus ook van allerlei insecten, vlinders en bloemen met hun kleur explosie. Gelukkig blijven de bermen stees langer ongemaaid waardoor dit spectacel voor iedereen te zien is, ook al kan je nog even niet de duinen of bossen in.
Langszaam maar zeker komen ook de excursie aanvragen weer op gang en ik er echt er zin in!

20-52 20-53

Op zoek naar gezelschap. De zandhagedis.

Ook de dieren hebben dringend behoefte aan gezelschap. Vooral in het voorjaar. Mijn vorige blog ging over de kikkers en nu zijn de zandhagedissen aan de beurt. Geen natuurexcursie maar wel breng ik de natuur even dichtbij voor mijn enthousiaste deelnemers. Hopelijk kunnen we snel weer met elkaar op pad!

Gisteren zag ik in de waterleidingduinen een aantal zandhagedissen. Voor het eerst dit jaar want de temperatuur wordt weer wat hoger. Zandhagedissen hebben de zonnewarmte nodig om eten te kunnen zoeken en te bewegen. Ze zijn namelijk koudbloedig en kunnen hun lichaamstemperatuur niet zelf op orde houden.

De vrouwtjes zijn bruin en de mannetjes zijn in de paartijd van eind april tot juni prachtig groen. Door deze kleur aan te nemen maken ze veel meer indruk op de vrouwtjes. En ze verspreiden geurstoffen waardoor de vrouwtjes de mannetjes gemakkelijk kunnen ruiken. Ik zag beiden. Ze hadden nogal veel interesse in elkaar. Een echte paring was er nog niet bij maar ze genieten wel even van elkaars gezelschap zo te zien. (Ik lag er niet zo heel dicht bij maar had een grote lens op mijn camera.)

1-Onlangs bijgewerkt

Alleen op pad naar de kikkers

Het zijn rare tijden, ook voor een natuurgids. Het was allemaal zo normaal. De natuur was altijd open en iedereen werd gestimuleerd om naar buiten te gaan. Met elkaar. Gewoon lekker wandelen, sporten en genieten van de natuur. De natuur buiten en binnen is nu voor groepen even verboden dus ga ik er vaker alleen op uit. Want dat mag nog wel . En er valt in de buurt ook als je alleen bent nog genoeg te bleven in de natuur. En lukt dat niet dan kan je mijn blog lezen en hopelijk geniet je daar ook een beetje van.

De kikkers zijn uit de modder gekropen en een van de eerste dingen die ze dan doen is een partner vinden om zich voort te planten.
Het mannetje kleurt van opwinding wat blauwig.DSC06429c

Ik weet niet op ze echt wachten op pottenkijkers maar het levert wel een mooi plaatje op.DSC06450c

In de poel zie je de bevruchte eitjes liggen. DSC05988Dit noem je ook ei klompen. Deze zijn van de Bruine kikker. De vrouwtjes van de bruine en heikikker gaan na de ei afzet het land op en de mannetjes blijven meestal nog een paar weken in de poel om te wachten op een ander vrouwtje. 
Na een paar dagen komt er leven in de eitjes.  De eitjes veranderen in larven en krijgen een staartje en poten maar pas na een paar maanden is het een echte kikker.
Het wonder van de natuur, en daar hoef je echt niet ver voor te gaan kijk maar eens in een poel in de buurt.

 

 

 

Vogelaar in Leeuwenhorst

Bij Noordwijk ligt landgoed leeuwenhorst. Een mooi bos net grote waterpartij waar altijd wel wat bijzonders te zien is. sinds kort is er een prachtig vogelkijkscherm. Wij zagen gelijk al slobeenden, Wintertalingen en bergeenden. En ruziemakende meerkoeten. Alsof ze niets anders te doen hebben. Achter ons zong een heggenmus zijn hoogste lied. De Aalscholvers hadden langs de kanten op oude bomen een rustplek ingenomen en zodra de zon even doorkwam gingen de vleugels wijd open. Pieter had zijn vogelkijker mee dus konden we alles heel goed bekijken. We wandelden door de oude beukenlanen met vleermuiskasten en genoten van de voorjaarsbloeiers. Net als op elke buitenplaats waren ook hier mooie stinsenplanten te zien. Met uitzicht op een meer gezellig napratend, hebben we ook heerlijk even iets gedronken want Pieter ging trakteren.Pieter 21-2

 

 

Wildrijk en uitwaaien achter de kleiputten

De sneeuwklokjes staan er mooi bij in het Wildrijk, en mooi stukje bos met in het voorjaar een zee van bos hyacinten. het is de rit naar st. Maartenszee zeker waard. We hebben er lekker gewandeld en genoten van de bloemen en bloesem die fijn vroeg in bloei staan dit jaar.  We  vervolgde onze route naar de kleiputten van Harger met een overvloed aan wulpen en meeuwen en waar over een paar weken het broedseizoen voor de stern en meeuwen gaat beginnen. We komen er vaker en zagen tot onze blijdschap nu een prachtig nieuwe vogelhut staan. We konden de verrekijkers bijna niet stil houden vanwege de harde wind. Op een plankje lag zowaar een uilenbal van een bezoeker van afgelopen nacht. Dat was een leuke verrassing. Ondanks de storm zijn we toch nog even de dijk over gegaan voor een flinke strandwandeling waarbij de broekspijpen gezandstraald werden en we hebben een welverdiend opwarmertje gehaald in een strandtent.

1-Dropbox1

Het bos klinkt naar lente

Ook al is het hartje winter hoorden we toch echt veel meer vogels zingen en de groene blaadjes komen al weer aan de struiken. De kamperfoelie is altijd haantje de voorste maar het is best veelbelovend vonden wij. We zagen Goudhaantjes en mezen zoeken naar lekkere hapjes en de pimpelmees heeft zelfs iets heel smakelijks gevonden. Pieter speurde alle takken af met zijn verrekijker. We waren in het mooie bos van Castricum. Bij het bezoekerscentrum waar een tentoonstelling is over wolven. Nou die hebben we natuurlijk ook even bekeken. En Pieter kwam weer oude bekenden tegen. Konden we gelijk even opwarmen want het voelt nog niet naar lente.1-2020

Tussen de zeedijk en oude terpen

In het hoge noorden van Noord-Holland ligt het middeleeuwse terpendorp Eenigenburg van waar we een wandeling van 5 kilometer hebben gemaakt door een paar mooie oude dorpjes en langs een prachtig kerkje van dik 200 jaar oud. Op een weiland vlak bij het kerkje telden we twaalf grote zilverreigers! Ook kwamen langs de Buitenplaats, een boerderij van een bioboer met een fantastische koeien inloopstal waar koeien en kalfjes tevreden liggen te herkauwen en waar Hugo een bekende koe tegenkwam! We liepen een heel eind over de oude West-Friese zeedijk uit 1250. Ook al is het land al lang ingepolderd konden we ons in de gure regenbui wandelend heel goed voorstellen dat hier eens de zee tegen aan klotste.   De capuchons bleven grotendeels op tijdens deze historische wandeling, ook al is het geen echte winter te noemen.HBI Eenigenburg

Genieten van het geburl in de waterleidingduinen.

Jl vrijdag genoten van de uitbundige herten in de waterleidingduinen. De bronsttijd is volop op gang en het was echt spectaculair met uitingen van bronst qua karakteristieke houdingen en luid geburl overal om ons heen.  De deelnemers aan de excursie, ook fotografieliefhebbers, genoten van het feit dat de herten de mensen gewoon lijken te negeren en om je heen rennen. Dinsdag gaan we weer! 1-oktober 20193