Wat fijn om weer met de heren uit Bergen op stap te mogen! We gingen naar het kleimeer, net boven Alkmaar. Honderden jaren geleden was dit een meer. Nu een mooi natuurgebied nadat het als landbouw grond is gebruikt. Er staat heel veel riet, er grazen schapen en runderen en er is veel water. Een mooie combinatie en er valt hierdoor ook genoeg te beleven. Een polder met mooie luchten. Veel eenden en ganzen die we door de verrekijker goed konden bekijken. En een wandelpad waar we in anderhalf uur een leuk blokje om konden lopen. Er ws nogal ingrijpend gemaaid waardoor er weinig bloemen en kruiden te zien waren maar gelukkig zagen we toch nog verschillende soorten vlinders. Al met al een prima excursie en de heren vroegen dan ook: Wanneer gaan we weer?

Gelukkig konden Pieter en ik de natuur weer in! En het duingebied biedt altijd voldoende leuke dingen voor natuurliefhebbers. We begonnen met het bezoeken van de bosuil, altijd weer leuk. We kozen nu eens voor een andere route die minder voor de hand lag en lieten ons verrassen. Het Jacobkruiskruid is momenteel echt overvloedig aanwezig en dus zijn er ook heel wat insecten te bewonderen. Her en der lagen de Damherten tussen het geel wat er erg mooi uitzag. Zowaar fladdereden er wat vlinders waaronder de Keizersmantel. Te snel, dus net geen foto van kunnen maken. Maar we hadden genoeg andere leuke vondsten!

Een libel leeft relatief kort boven water, na 4 tot 6 weken rondvliegen is zijn einde gekomen als hij al niet eerder ten prooi is gevallen aan kikkers of vogels,

Zodra de eitjes in het water of op en waterplant afgezet zijn begint zijn onderwater leven als larf.

Een paar keer evolueert de larf en na zo´n 5 tot 6 jaar klimt de libel of juffer naar boven in een rietstengel en de verpopping of uit sluiping begint.

De kersverse libel laat zich rustig opdrogen nu hij zijn libel of juffer uiterlijk heeft gekregen en zal zich gaan richten op de belangrijkste redenen van zijn voortbestaan. De voortplanting en jagen.

Wat fijn dat de temperatuur is gaan stijgen, voor mij, en zeker ook voor de natuur. Veel dieren zijn afhankelijk van zonwarmte om zich op te warmen en energie op te doen ten behoeve van de voortplanting en de dagelijkse kost te vinden. Neem bijvoorbeeld de boomkikker. in de ochtend klimt hij via duindoorns en struweel naar boven om veilig tussen de doornige struiken zich te warmen aan de zonnestralen.

De Boomkikker houdt zo nu en dan even pas op de plaats, is er nog niet voldoende warmte en is de kust veilig dan klimt hij verder. Het liefst kiest hij een bramenstruik vanwege de camouflerende kleur.

En als er voldoende zonnewarmte is opgevangen heeft de Bomkiker wer energie om ´s avonds op zoek te gaan naar een partner. Tegen zon ondergang hoor je de Boomkikkers tegen elkaar op roepen. In de nacht kruipen de boomkikkers het water in om larven te zoeken en ook de eitjes worden afgezet in het water.

Een heel andere aanbidder van zon en warmte is de libel, hier zie je de viervlek die op kale takken zich laat verwarmen door de zon.

De meeste trekvogels zijn allang weer gearriveerd uit het zuiden om te zorgen voor instandhouding van het soort en onze wintergasten zijn de afgelopen maanden vertrokken richting het noorden. Sjansen doen sommigen trekvogels, heel slim, al voor de grote trek zodat ze daar in het land van aankomst geen energie meer in hoeven te steken. Vooral
voor de vogels die in het noorden broeden met een relatief korte zomer, is het zaak om de jongen zo snel mogelijk groot te brengen.
In Haarlem is het landje van Gruyters bij Spaarnwoude een populaire verzamelplek voor de weidevogels die vanaf begin februari ons land binnen komen. In de lucht kan je dan het prachtige schouwspel zien van vluchten vogels en de baltsende Kievieten en Grutto’s boven een broedgebied.
De Vosse- en Weerlanerpolder in Hillegom is ook een mooi en succesvol weidevogelgebied. Alhoewel veel kleiner dan Spaarnwoude, kom ik er graag.
Lopend door het gebied verbaas ik mij erover dat de Kieviten vlak boven de graslanden hun dans opvoeren terwijl de Grutto’s echt tientallen meters de lucht in gaan waar je hun geroep van ver boven je hoort. Zal de reden zijn dat ze een groter territorium bestrijken omdat er minder Grutto’s dan Kieviten zijn?
Dat de Kieviten in grote groepen het weiland bevolken is wel prettig voor de weidevogels die veel minder talrijk zijn, want ze kunnen mooi gezamenlijk met de Tureluur en de Grutto de vijand verjagen. De Tureluur zie ik op het weiland ook de nabijheid zoeken van de Kievit.
Slim toch die vogels. Sluit je aan bij een grote groep assertieve soortgenoten en je vergroot je kans op overleven voor de pullen. Aan het eind van de zomer moet er immers weer een heel eind
gevlogen worden.

Een wandeling langs de kustlijn levert je niet alleen een uitgewaaid hoofd maar ook veel nieuwe indrukken op. Zelf ga ik graag langs de kust met mijn camera in de hand. De rust die er heerst kan je met een lange sluitertijd nog verstilder maken.

Wat een prachtige kleuren hebben sommige paddestoelen toch. Gele drilzwammen, paarse rodekool zwammen en natuurlijk de vliegenzwam met zijn rode dakje met witte stippen. En nog veel meer moois was er te zien bij Huys te Warmond, in Warmond. Pieter en ik namen de paddenstoelen goed onder de loep om de verschillen te zien. Verschillen in kleur en plaatjes en gaatjes waar de sporen tussen verscholen zitten. De natuur weet de zaken mooi te verpakken. Zoals de resten van wezentjes in een braakbal die we ook vonden. We zagen keverschilden en schaartjes van een rivierkreeft vanaf tde buitenkant. Pieter gaat de braakbal thuis verder ontleden. Ben benieuwd!

Voor de afwisseling ook weer eens een strandwandeling gemaakt. Als je bij Harger het strand oploopt zie je een mooie ontwikkeling. Een opening in de duinenrij geeft de zee de kans om in een binnenzee te stromen. Een recreatieplas en leuk natuurverschijnsel in één want de wind tovert nieuwe nollen op het strand. De zeestroming is vanuit het noorden en als je goed kijkt zie je dit aan wat er aanspoelt. Andere schelpen dan ten zuiden van Wijk aan zee en ook afgesleten keien spoelen hier aan. We zagen steeds weer iets nieuws waar we ons over verbaasden. Ja, dan is de wandeling geslaagd.

Het is altijd weer plezierig met Pieter op stap te gaan. Vandaag zijn we op zoek gegaan naar zanhagedissen in de waterleidingduinen. Hier heb ik een telplotje van de Ravon en dat vindt Pieter heel interessant. Om zandhagedissen te tellen moet je heel goed focussen op je onderwerp. Dit lukte goed en we telden twee volwassen vrouwtjes en 1 mannetje. De leuke bjvangst waren 2 hagediseieren. 1 lege en 1 met zoals op het oog leek, ingedroogde hagedis. Pieter gaat dit thuis met zijn vader onderzoeken. Ik ben erg benieuwd ! We hebben een tijdje staan kijken naar een mannetjes damhert die zijn gewei als werktuig gebruikte om eikels uit de boom te slaan.