Vandaag waren we met Hugo en Sebas in het hoge noorden en maakten we een prachtige wandeling door het Wildrijk in sint Maartenszee, waar we blij werden van het zien van een tapijt van blauwe en roze boshyacinten met hier en daar wat geel speenkruid. Het is een bos van bijna 300 jaar oud en de vele oude bomen trekken vanzelf ook weer spechten aan. We hoorden en zagen er een paar. Bij de auto dronken we een koffietje en gingen we weer op pad. Op een kwartiertje aftstand ligt een mooi natuurgebied wat ieder jaar weer groter lijkt te worden. In deze tijd is het een enorm kabaal want de grote sterns broeden op eilanden in het ondiepe water waar ook kluten, tureluurs en pleviertjes rondscharrelen.
En dit alles onder een heerlijke zonnetje!

Om met een groep op stap te gaan is altijd weer leuk maar een individuele excursie geeft gelegenheid om vol ergens in te gaan. In dit geval de lentebeleving op en landgoed.
Het viel ons direct al op dat er heel veel vogels zongen, de lachende groene specht kregen we ook echt te zien. De grote bonte specht deed zijn best zich te verstoppen maar we hadden hem al gezien. Een aantal reigers stonden langs een beekje om te kikkers te zoeken die net aan het leggen van hun eitjes waren begonnen. Kikkers beschermen hun dril door erbij te blijven zitten maar dan ben je ook wel gemakkelijk doelwit….

Pieter voelde zich helemaal thuis in het landschap, we bekeken de veldbies, de pinksterbloemen de kievietsbloemen en andere stinsenplanten zoals het speenkruid wat er nog steeds mooi bijstaat.
Een kleine koppel reeën hield ons goed in de gaten.

Kersen op de taart waren voor Pieter de grote hoeveelheid uilenballen die in een zakje mee naar huis gingen.