We wilden vandaag vooral veel dieren zien, nou dat is gelukt. Het begon al goed voor de ingang van de duinen. Daar zat een bosuil op zijn vaste stek. Zijn roestplek. Pieter had nog nooit een uil gezien in het echt dus de middag was al geslaagd. Eenmaal in de duinen zagen we uiteraard herten maar ook zandhagedissen, diverse boomkikkers, groene en bruine kikkers en prachtige juffers en libellen. En als kers op de taart ook nog een junikeverschild. Het was heerlijk wandelweer met een zonnetje en dat vroeg natuurlijk weer om een lekker softijsje bij het Panneland!

Dat wil iedereen toch, wandelen in een gebied met zulke mooie namen. De naam van dit gehucht was oorspronkelijk Dubbelduyn maar de huidige naam is vele malen mooier en te danken aan het raadhuis in 1600, ofwel bekwame keet . In het Botgat is in 1700 flink gevochten door de Russen en de Engelsen en tot eind vorige eeuw was het gewoon nog een militair vliegveld / oefenterrein. Zo zie je maar weer dat een gewoon duingebied zoveel historie verbergt onder de zandkorreltjes.

Weer een fraai stukje kust ontdekt met de natuurliefhebbers uit Schoorl, en leuke bijkomstigheid was dat de zon in het hoge noorden scheen terwijl het in de rest van Nederland flink bewolkt was. We zagen veel vlinders waaronder dikkopjes. Ook leuk!

De duinen van Heemskerk zijn zeer toegankelijk dankzij veel ingangen met gratis parkeerplaatsen en liggen mooi aan de rand van het dorp. We gingen gewoon lekker struinen en vielen van de ene verrassing in de andere door het zien van processierupsen op een eik. De dode blauwvlegel sprinkhaan, en -junikever mochten in potjes mee naar huis met Pieter. We zagen op het koninginnenkruid  en kruiskruid  heel veel distelvlinders en koolwitjes en atalanta’s . Zelfs al de eerste aardster waargenomen die het najaar aankondigt. Helaas vielen er weinig vogels te spotten, dat was jammer voor Peter. Het past wel een beetje bij het jaargetijde waarbij de vogels geen indruk meer hoeven te maken en krachten sparen voor de trek. Maar al met al toch een erg fijne en gezellige middagexcursie met deze twee fijne natuurvrienden.

De wind waaide om onze oren. Wandelen in windkracht 9 in de duinen was een bijzondere gebeurtenis. Op de 48 meter hoge Schoorlse nok waaiden we bijna weg maar in de dalen was het prima wandelen. Dar bleven we ook zo veel mogelijk en ontweken de hoge duinen. De vlinders en libellen dachten hier net zo over want waar er maar even weinig wind was vlogen de juffers en libellen bij de poelen om ons heen. Er ging er zelfs een Steenrode heidelibel op mijn hand zitten. Heel rustig, zodat we hem goed konden bekijken. Een stukje verderop hingen twee Paardenbijters aan een tak, wonder boven wonder waaiden ze niet weg.

De heide staat er momenteel prachtig bij in het Noordhollands duinreservaat. Op paarse vlakte  liep een kudde schapen rustig te grazen. We genoten van het aanblik. Hugo moest natuurlijk even de schapen aaien en Sebas geniet op afstand van alles wat hij ziet. Zonder dat we er erg in hadden hadden we al weer 5 kilometer gelopen en waren we terug bij ‘Duinvermaak’.